Het hebben van een slechtgebruikte rijbewijs

Sinds 03 oktober 2012 heb ik mijn rijbewijs, dat is al ruim twee en een half jaar, dat is al 30 maanden en dat is al 912 dagen.
Negenhonderdtwaalf dagen dat ik dat roze pasje met de lelijke pasfoto heb en waarmee ik legaal op de autoweg mag rijden. Zelf heb ik geen auto; geen geld voor, geen behoefte aan, geen verstand van, dus geen vierwieler in huis.
En hoe vaak ik heb gereden tijdens die 912 dagen?  Ik ben bang dat het op twee handen te tellen is… De laatste keer is ook al weer ruim 6 maanden geleden.
Waarom heb ik dan die rijbewijs? 

In 2011 had ik een soort van tussenjaar. Na één jaar de studie Journalistiek te hebben gedaan was ik namelijk gestopt en ik wist niet wat ik toen wel wilde gaan studeren. Ik had daarom besloten om een jaar te gaan werken en me te gaan oriënteren. Dit tegen grote weerstand van mijn ouders in. Zij vonden het namelijk belangrijker dat ik een papiertje in iets had, maakte niet uit wát, als ik maar een diploma zou krijgen en niet voor de rest van mijn leven bij de Albert Heijn zou werken. Toegegeven, dat laatste is wel een paar keer door mijn hoofd gespoken, maar meer omdat ik het onwijs naar mijn zin heb in onze Appie en ik gewoon weet wat er van mij verwacht wordt, het is dan heel fijn werken.
Maar goed, ook ik had wel door dat een diploma in deze maatschappij een stuk makkelijker zou zijn, dus daarom wilde ik rustig mijn tijd nemen met wat ik zou gaan studeren en niet halsoverkop een keuze maken en er achter komen dat het niet bij mij zou passen.

Ik werkte dus veel, heel veel (en het idee om voor de rest van mijn leven bij de Albert Heijn te werken, ging daardoor al snel uit mijn hoofd, want wat is het saai als je dat 40 uur per week doet. Niks tegen mensen die het wel doen, maar voor mij is het te weinig uitdaging en eigenlijk juist heel zwaar) en om toch iets te bereiken dat jaar zat ik te denken om aan rijlessen te beginnen. Nu ik zoveel werkte had ik er wat makkelijker geld voor, de tijd had ik er ook voor, ik was nu nog jong, het zou waarschijnlijk alleen maar duurder worden en dan had ik ‘m maar alvast. Daarnaast was het bij ons thuis de afspraak dat als je niet zou roken, mijn ouders de helft van het rijbewijs zouden betalen (ja, zulke regels hadden we…) Mijn zussen en broer was dat niet gelukt, maar ik heb niet gerookt (dankzij mijn astma ;)) en zij zouden dan de helft van de rijlessen betalen. Nu zijn mijn ouders alleen niet hun belofte nagekomen, maar dat is een ander verhaal.

Ik begon dus aan de rijlessen, lang verhaal kort te maken, had ik dus opeens mijn rijbewijs op 03 oktober. Maar wat moest ik ermee? Ik was alweer begonnen met studeren, was dichter bij mijn hogeschool gaan wonen en had geen geld voor een auto. De auto van mijn ouders mocht ik maar heel zelden lenen, dus zodoende is het voorgekomen dat ik nog maar iets van 10 keer heb gereden en dan voornamelijk klein stukjes…
Nu gaan we morgen dus naar de Efteling, hartstikke leuk, natuurlijk! Met m’n neefjes, nichtje, zussen en aanhang etc. Maar het komt er op neer dat ik nu auto moet gaan rijden…. en ik ben doodsbang! Sinds mijn rijlessen heb ik nooit meer langer dan een uur gereden en al helemaal niet zo’n lang stuk op de snelweg.
Ik zat heel erg te twijfelen of ik dit nu wel moest doen en ik ben misselijk van de zenuwen, maar! Ik vind het belangrijk om angsten te overwinnen, om iets te gaan doen wat je niet durft, terwijl je weet dat je het wel kan. Dus ook al schijt ik zeven kleuren, ik heb toegezegd dat ik wel wil gaan rijden. Neemt niet weg dat ik al sinds maandag vreselijk zenuwachtig ben, maar dat kan ook omdat ik vandaag mijn herkansing heb, maar ik ga het gewoon doen morgen! Ik ga auto rijden, eindelijk weer na een half jaar en gelijk een heel lang stuk.
Ik hoop dat het gewoon zoals met fietsen is, dat je het niet verleert.

Voor jullie veiligheid zou ik als ik jou was morgen maar niet op de snelweg gaan richting Kaatsheuvel ;)

Hoe ben jij met autorijden? En heb jij laatst angsten overwonnen?